Afscheid nemen bestaat niet!

30 mei 2013 - Phuthaditjhaba, Zuid-Afrika

We hebben vanavond een mooi afscheid diner gehad met de mensen die een rol mochten spelen in deze drie maanden. Heerlijk om bij het laatste diner de laatste woorden te mogen zeggen en horen. Bijzondere woorden van afscheid van Johan. Hij zei dat de tijd zo snel was gegaan, hij had een gevoel dat hij nog zoveel had moeten zeggen. Nog meer tijd nodig had om ons beter leren kennen. Voor mij voelde dat ook precies hetzelfde. Nu ga ik alweer weg terwijl er nog zoveel mooie kansen liggen. Ik had nog veel meer gesprekken willen hebben en dingen willen meemaken. Van John onze grote vriend kregen we twee cd’s; één van hem persoonlijk, en één met al de horizonliedjes die hij opgenomen heeft met ons. Arianne’s en mijn gedicht van onze bonte avond staat er ook op. Voor iedereen persoonlijk heb ik een gedicht geschreven. Ik vond het een prachtige tijd hier! Ik heb ontzettend genoten op Crossroads en ga iedereen ontzettend missen. Ik mocht veel dingen mee maken en heb mij zelf ontzettend goed leren kennen. Ik heb mijn rust hier gevonden en mag echt Trientsje zijn. Vandaag liepen we rond en genoten we nog van alle laatste keren. Laatste keer naar de eetzaal rennen om op tijd te komen zodat je geen kitchenduty hebt, met mijn groepje gisteren voor het laatst afgewassen, laatste keer bijbelstudie en devotion.

Pauline en ik hebben de afgelopen nachten doorgebracht in de hall. Dit omdat we in ons kamer in een ondragelijke dode ratten lucht liggen. Ik heb er stiekem persoonlijk niet zo’n last van maar vond het wel geweldig om daar te mogen slapen. De jongens zijn de afgelopen weken al dikwijls op rattenjacht geweest. Dit was hilarisch om te zien. Wat een trucen ze daarvoor gebruikten en wat een kabaal ze maakten bij de rat in het nauw drijven die op de jongeskamer rond liep. Hij is helaas niet gestorven in de vangst, maar hij zal vast doodgaan aan deze traumatische ervaring. En misschien was hij het wel die bij ons onder de vloer ligt te rotten. Vandaag was een waterleiding die een groot deel van het gebied van water moet voorzien gebroken. Dit zullen ze vast niet snel maken dus Johan riep snel iedereen bij elkaar om snel water te verzamelen in alles wat je maar tegen kwam. Daar stonden we dan te dringen voor de vier kraantjes, alles gevuld met water wat we maar konden vinden. Het is voor ons geen ramp meer want wij gaan naar huis. Heb wel medelijden met iedereen die zonder water moet zitten. Als je het niet meer hebt kom je erachter dat je het overal voor nodig hebt. Ik zou even snel afwassen maar dat ging nogal moeilijk. Vandaag hebben we onze tassen en koffers ingepakt. Heerlijk om iedereen te zien inpakken. De koffers die zo moeilijk dicht gaan of dat mensen erachter komen dat ze meer dan 30 kilo mee moeten zeulen wat niet toegestaan is. Dan zuchtend hun koffers weer openen om te kijken wat eventueel hier kan blijven. Ik ben al enkele dagen ingepakt. Ik kwam erachter dat dat niet heel handig was. Omdat dat ene shirtje die ik gisteren toch echt aan moest lag onder in mijn koffer. De tactiek van Arianne om alles op te rollen helpt goed. De heenweg hierheen ging mijn koffer onmogelijk dicht nu was het bij het proef dicht doen een makje. Al zeg ik dat morgen vast niet meer omdat ik altijd nog wel dingen vind om in te pakken. Ik merk dat iedereen een beetje zenuwachtig is en een gezonde spanning heeft. Vreemd om ineens weer thuis te zijn, dit was voor drie maanden echt mijn thuis. Afspreken met iedereen die je zolang niet hebt kunnen zien.

Maar morgenochtend om half 10 vertrekken we. Van Johannesburg naar Dubai, van Dubai naar Schiphol. Als het goed gaat hopen we om half 2 zaterdag op het vliegveld te staan. Duimen dat de familie Wijnsma er dan op tijd staat. Haha ik heb al hele fantasieën erover gehad. Iedereen valt snikkend de familie en vrienden in de armen terwijl ik heel eenzaam sta te wachten op mijn familie. De horizonners plagen me er nog wel eens mee dat ik als laatste kwam aangewandeld op schiphol met mijn groene koffertje. Ik wandel zaterdag weer terug! Of het op tijd word kan ik niet beloven. Dat ligt aan het vliegtuig! (altijd een goeie smoes verzinnen!)

Tot ziens iedereen! Bedankt voor de mailtjes en de leuke reacties onder mijn blogs. Het deed me goed om te zien dat er mensen de blogs lezen en de dingen mee beleven.

Liefs Trientsje
 

1 Reactie

  1. Jantina:
    1 juni 2013
    Wolkon tus!!
    Ik wit no ol dost do oarne tiidsdruk wenne mast..
    Echt in hiel verskil mei Sud-Afrika!!

    Leafs Andries & Jantina