Ik mis de patatjes!

3 april 2013 - Phuthaditjhaba, Zuid-Afrika

Ik mis de patatjes, de echte mayonaise en ketchup en de nederlandse kost. Mijn vriendjes en mijn vriendinnetjes en mijn zeurende, lieve familieleden. Mijn heimwee level is de afgelopen dagen weer even hoog. Ik zat bij het ontbijt en toen dacht ‘jak ik wil gewoon even terug, gewoon kijken hoe het iedereen gaat’. Maar daarnaast wil ik ook wel mijn hele leven hier blijven.

Pasen hebben we gevierd boven op de berg. De bedoeling was om heel vroeg naar de zonsopgang te kijken maar die kwam helaas op achter de donkere wolken. Het was wel heerlijk om zo het te mogen vieren. Gisteravond hebben we paaseieren gezocht. Ik voelde me echt een klein kind, wedstrijdje wie de meeste had gevonden. Paar dagen van te voren had ik al gezegd dat ik het echt geweldig zou vinden om een keertje in mijn leven paaseieren te zoeken. Op dat moment viel er vast een ster uit de hemel want mijn wens kwam uit.

Ik zal jullie weer even bij typen wat ik de afgelopen tijd heb gedaan. Vorige week was onze personal development week. Een week waarin je jezelf wat beter leerde kennen en de anderen. Het was heel veel grenzen opzoeken. Zo hebben we geabseild en vertrouwensoefeningen gedaan en veel spelletjes met elkaar. De zaterdag ervoor zijn we wezen raften. Dat was een optie activiteit.The holiday bible club voor alle kinderen in Phuthadithjaba was hele deze week. De kinderen kunnen elke ochtend spelletjes doen en krijgen een warme lunch op het veld. Hier hebben we enkele ochtenden met de kinderen gesport. Samen met Maarten en Ietse heb ik tijdens de phuthadithjaba got talent (zoals we dat zelf noemde) gedanst voor al de kinderen. Lachwekkend! Wat wij wel niet doen om een paar snoepjes te krijgen als beloning;P Het filmpje probeer ik hier te plaatsen. Verder kan ik sinds twee weken pokeren. Beetje bij beetje snap ik het. Al lachen de jongens mij nog wel eens uit als ik perongeluk een straat op leg en iedereen er uitspeel zonder dat ik het door heb. Maar al doende leert men! Rita en Frouke zijn hier vrijdag veilig aangekomen. Dat zijn twee leraressen van het menso alting. Ze kijken mee met wat wij aan het doen zijn. De zaterdag gingen we paardrijden. Dit zijn alternatieve opties, deze opties betalen we van ons eigen geld en zijn vrijwillig. Het was al super lang geleden dat ik op een paard had gezeten maar ik wilde het toch graag proberen. Het was echt geweldig, door de bergen en de mooie natuur. We hebben een hele kudde gnoes gezien. Ze sloegen op hol. Wat een mooi gezicht was dat. Ik had niet verwacht dat het rijden zo goed ging, 2 uren lang hebben we gereden. We gingen enkele keren een mooi stuk in galop wat voor sommigen wel schrikken was omdat de paarden elkaar volgden. Ietse is helaas van zijn paard gevallen. Het hele zadel zakte naar één kant omdat die los zat. Verder heeft iedereen het wel aardig goed overleeft. Op de spierpijn na de volgende ochtend.

In deze week zijn we begonnen met planning voor onze eerst outreach project onder de lokale bevolking hier in phutadithjaba. Er is nog een gast die enkele dagen bij ons verblijft. Hij heet Alee en is 18 jaar. Alee is een gevluchte kindsoldaat uit Congo. Gisteren heeft hij ons zijn verhaal aan  ons verteld. Echt kippenvel. Het is zo indrukwekkend om een jonge jongen te horen vertellen hoe hun daar gesloopt zijn als jonge kinderen door de brute rebellen. Hij is gebrainwasht en dat heeft tot nu toe nog gevolgen. Hij gelooft nog steeds in sommige dingen die ze hem daar hebben verteld. Zo diep zit die pijn en angst. Hij vertelde dat de rebellen hem met injecties en de andere kinderen onsterfelijk maakte. 2 in elke arm, in zijn rug, boven armen en nek kreeg hij. Daarna testen ze elk kind met een geweer en mes of die ook onsterfelijk was. Waarschijnlijk hebben ze moet losse flodders geschoten maar wij zullen het niet weten. Veel vrienden van hem zijn gestorven of vermoord. Ze bereiden de kinderen voor op de oorlog die ze moesten voeren. Ze lieten ze in veel dingen geloven, ook in het kruit dat hun zogenaamd in het heetst van de strijd onzichtbaar  moest maken. Er word drugs gebruikt en zwarte magie om de kinderen onder controle te houden. Echt indrukwekkend! 

Ik heb nu verder niet veel tijd! En zal de volgende x weer wat meer vertellen. Als je vragen hebt of nieuwtjes kun je altijd even mailen natuurlijk!:D

De afrikaanse groetjes!!!!!!!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

5 Reacties

  1. Jantina:
    3 april 2013
    Jeetje wot in ferhaal oer dot jonkje..
    Selfs no ik t leas ha ik piikefel!!
    Mooi om te lease dot t sa goed mei dy en de oaren gjit!!
    Super om sokke dingen mei te mytsje!!
    Disse tiid sist nooit wer ferjitte!!

    Fryske groetnissen Andries & Jantina!
  2. Romkje:
    3 april 2013
    Poeh wat beleefst wer een prutte! Indrukwekkend ek fan die jongen(kindsoldaat)! Succes deze wieke wer! :-) xx
  3. Freddy:
    3 april 2013
    hee Trientsje, wij misse dij ek jer. Heel erg.
    Indrukwekkend dat ferhaal oer die jonge ja. Ha lessens reportage jir oer sjoen. Dan hij wij neat beleefd. Wit dast een hele steun bist foar sa een jonge, do meist stabiel wezze. Dat soort minsken benne zij nei op siek. Bist tot een zegen der Trientsje, geniet ur fon der. Dikke krup en Xx
  4. Lolkje:
    4 april 2013
    Wij missen jou ook Trientsje, als je terug komt gaan we gauw om een patatje oorlog en een kroket :p

    Bijzondere dingen maak je daar mee zeg! Wel heftig zo'n persoonlijk verhaal van die jongen!

    Ik wens je nog een hele mooie tijd daar! :)

    Veel liefs! <3
  5. Eelke Dekens:
    8 april 2013
    Hoi Trientsje!

    Mooi om je daar zo bezig te zien en de ervaringen te lezen! Geniet ervan met elkaar!